Χίλντα Κλαρκ: Μαχήτρια ή τυχοδιώκτης; #WomenInScience
1970.
Τη δεκαετία των μεγάλων διεκδικήσεων, μια ενθουσιώδης και αποφασισμένη βιολόγος από τον Καναδά, βρίσκεται στο απόγειο της κατάρτισής της. Με προχωρημένες σπουδές στη βιοφυσική και την κυτταρική φυσιολογία, κάνει το διδακτορικό της και ασχολείται με τη φυσιοπαθητική στο κολλέγιο του Κλέιτον, στο Μπέρμιγκχαμ.
Όμως, δεν ακολουθεί ακαδημαϊκή καριέρα. Αντίθετα, αποφασίζει να δουλέψει ως σύμβουλος υγείας και να ασχοληθεί στην πράξη με τη θεραπευτική πρακτική.
Υποστηρίζει σθεναρά τη δική της θεωρία:
Πλήθος μορφών καρκίνου και άλλων ασθενειών έχουν την αιτία τους σε παράσιτα. Ένα από αυτά είναι και ο τρηματώδης Fasciolopsis buski ή τα είδη της οικογένειας των Ασκαριδών, που προσκολλώνται ή στο έντερο ή στο συκώτι.
Η λύση της, μοιάζει ακόμα πιο αντισυμβατική:
Προτείνει ισχυρή αποτοξίνωση με άλατα Epsom και μείγματα ελαίων, γκρέιπφρουτ και βοτάνων, ώστε τα απεκκριτικά όργανα (χολή, συκώτι, κ.λπ.) να μένουν «καθαρά» και να μπορεί το σώμα να απομακρύνει βαρέα μέταλλα και μυκοτοξίνες, οι οποίες βρίσκονται στα περισσότερα τρόφιμα και συμπληρώματα.
Παράλληλα, η Καναδή επιστήμων εισάγει τον όρο «Ομοιογραφία», σε μια προσπάθεια να διευρύνει την έννοια της ομοιοπαθητικής στην… ηλεκτρονική της εκδοχή. Όπως υποστηρίζει, κάθε ουσία μπορεί να περιγραφεί με ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς, τους οποίους ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει, μέσω κάποιου εργαλείου, για θεραπευτικούς σκοπούς.
Με στόχο τη «θεραπεία για τον καρκίνο»
Πάνω σε αυτή τη λογική, αναπτύσσει δύο συσκευές:
• το συγχρονόμετρο, δηλαδή έναν ανιχνευτή τοξικής επιβάρυνσης σε τροφές,
• και τα ζάπερ (zapper), μια συσκευή μετάδοσης συχνοτήτων που μιμούνταν τις ταλαντώσεις των μεμβρανών παθογόνων μικροοργανισμών.
Τα zapper στόχευαν στην εξόντωση των παθογόνων που μπορούσαν να βλάψουν τον ανθρώπινο οργανισμό.
Σε συνεργασία με το γιο της, προωθεί τις συσκευές, καθώς και σκευάσματα και συνθέσεις δικές της, προσελκύοντας πολλούς πελάτες που σπεύδουν να δοκιμάσουν τις μεθόδους της, απογοητευμένοι από τις συμβατικές πρακτικές.
Ωστόσο, η μοίρα τής επιφυλάσσει μια δύσκολη πορεία, την οποία επιδείνωση η δική της έλλειψη μέτρου και υπευθυνότητας, που στάθηκαν η αιτία να καταστραφεί: Γράφει βιβλία με σοκαριστικούς, ακόμα και για τη σημερινή εποχή, τίτλους: «Η θεραπεία για όλους τους καρκίνους» ή «Η θεραπεία για όλες τις ασθένειες». Κάνει ακραίους ισχυρισμούς ότι μπορεί να θεραπεύσει, με τα βότανα και τις συσκευές της, τον καρκίνο και άλλες ασθένειες, υποστηρίζοντας ότι αυτά μπορούν να υποκαταστήσουν τις κλασικές πρακτικές.
Οι αντιδράσεις, δεν αργούν:
- Διώκεται από τις Αρχές της πολιτείας της Ιντιάνα, όπου έχει ανοίξει το πρώτο της γραφείο.
- Μετακομίζει στην Καλιφόρνια, όπου λίγα χρόνια αργότερα συλλαμβάνεται και δικάζεται με την κατηγορία ότι ασκούσε την ιατρική χωρίς νόμιμη άδεια. Οι κατηγορίες αποσύρονται.
- Μετακομίζει στο Μεξικό, αλλά και εκεί οι Αρχές την αναγκάζουν να κλείσει την κλινική της και να σταματήσει να εργάζεται ως θεραπεύτρια.
- Πίσω στις ΗΠΑ, εμπλέκεται σε δικαστική διαμάχη από ενώσεις καταναλωτών σχετικά με τους θεραπευτικούς ισχυρισμούς της.
Τελικά, αναγκάζεται να αποσύρει τους εν λόγω ισχυρισμούς σε ό,τι αφορά τις συσκευές που εμπορεύεται. Στο μεταξύ, αποκτά πολλούς υποστηρικτές εντός και εκτός των ΗΠΑ, οι οποίοι φτάνουν σε επικοινωνιακές ακρότητες ενάντια στους αντιπάλους της.
Μια τραγική ιστορία
Η τραγική ιστορία της Καναδής θεραπεύτριας, που ισχυρίστηκε ότι αντιμετώπισε χιλιάδες περιπτώσεις καρκινοπαθών, τελειώνει με τον πιο θλιβερό τρόπο.
Το 2009, στα 81 της χρόνια, η υγεία της βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Πάσχει από πολλαπλούν μυέλωμα, μια μορφή καρκίνου που προσβάλλει το αίμα και τα οστά.
Πεθαίνει το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Αυτή ήταν η ιστορία της Χίλντα Κλαρκ, μιας γυναίκας που είναι γνωστή μονάχα στο χώρο των εναλλακτικών θεραπευτών. Δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνη των γυναικών που συνηθίζουμε να μνημονεύουμε μια τέτοια μέρα (σ.σ.: το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 11/2 στη σελίδα μας στο facebook) – 11 Φεβρουαρίου – την Παγκόσμια Ημέρα για τις Γυναίκες στην Επιστήμη, όπως η Ρόζαλιντ Φράνκλιν ή η Μαρία Κιουρί. Και δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους.
Άλλωστε, η Χίλντα Κλαρκ ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, την οποία εύκολα ο μέσος άνθρωπος, με μια αναζήτηση στο Google, θα χαρακτηρίσει απατεώνισσα ή τουλάχιστον στυγνή επαγγελματία που έβλεπε τους ανθρώπους ως πειραματόζωα!
Μπορούμε, όμως, με μια… μονοκοντυλιά, να απορρίψουμε τις επί 60 έτη καταγραφές και διατυπώσεις της, ως προϊόν ανικανότητας ή δόλου;
Κι από την άλλη μεριά, πολλοί τη θεωρούν σημαντική προσωπικότητα, διαχωρίζοντας τις μαύρες σελίδες του βιογραφικού της από τις συγκεκριμένες της θεωρίες.
Για παράδειγμα:
- Η Χίλντα Κλαρκ εισήγαγε έννοιες όπως ο βιο-ηλεκτρομαγνητισμός και η χρήση της «πληροφορίας» για την αντιμετώπιση διαταραχών στο ανθρώπινο σώμα. Πρόκειται για αρχές στις οποίες βασίζονται σήμερα συνδυαστικές αγωγές, όπως το TTF, και οι οποίες αναγνωρίζονται σε αρκετές χώρες.
- Αναγνώρισε τη σημασία του μικροβιώματος του εντέρου, με το οποίο σήμερα ασχολούνται και μελετούν ολοένα και περισσότεροι επιστήμονες και γιατροί.
- Επιβεβαίωσε ότι πολλές σοβαρές ασθένειες εμφανίζουν τα πρώτα συμπτώματα πολύ νωρίς, με απλές διαταραχές σε μεταβολικά και απεκκριτικά όργανα. Η σημασία της αποτοξίνωσης, που τόσο πολύ τόνιζε, συνιστά σήμερα κορυφαίο στοιχείο πρόληψης και διατήρησης της υγείας.
Σε ό,τι αφορά τη χρήση συχνοτήτων για θεραπευτικό σκοπό, αξίζει να θυμίσουμε ότι εξακολουθεί να αποτελεί πεδίο έρευνας, και όχι τυχαία. Διότι οι αρχές της κβαντικής φυσικής επιβεβαιώνουν ότι το αποτύπωμα του ανθρώπινου σώματος είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που κατανοούσαμε μέχρι πρότινος, στη βάση των αρχών της κλασικής ιατρικής και της νευτώνειας φυσικής.
Στο διαδίκτυο υπάρχει πλέον μια καταγεγραμμένη βάση συχνοτήτων που χρησιμοποιείται από διάφορες συσκευές συχνοτήτων, με σκοπό να υπάρχει πρόσβαση στα ευρήματα διαφόρων επιστημόνων που ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα.
Τι είναι, τελικά, αυτό που θα έπρεπε να κρατήσουμε από την ιστορία της Χίλντα Κλαρκ;
- Τον «πόλεμο» μεταξύ της «συμβατικής» οδού και της δικής της «αντισυμβατικής», ή την αξία που θα είχε να προσπαθούσε να συγκεράσει τις δύο οπτικές;
- Τη διακήρυξη ενός μονόδρομου ή την ελευθερία κάθε ανθρώπου να διαλέγει ό,τι είναι ωφέλιμο για τον ίδιο;
Όπως η ανάδειξη των γυναικών στο χώρο της επιστήμης προσέθεσε και δεν αφαίρεσε από αυτήν, έτσι και η μελέτη των θεραπευτικών πρακτικών έχει μόνο να κερδίσει, όσο βλέπει τον ανθρώπινο οργανισμό ως ενιαίο σύστημα και όχι απλώς ως άθροισμα.