fbpx

Υγεία

Μαζί με τον καιρό που αργά ή γρήγορα χειμωνιάζει, έρχεται και η εποχή των διάφορων παθογόνων. Είναι τα μικρόβια που ως συνήθεις ύποπτοι ευθύνονται για ιώσεις, λοιμώξεις και άλλα ήπια ή και πιο σοβαρά προβλήματα. Κι εμείς, ανάμεσα στις υποχρεώσεις της καθημερινότητας προσπαθούμε να προφυλαχθούμε, πολλές φορές προσθέτοντας ένα σκεύασμα πολυβιταμινών στις αγορές μας, που περιέχει μεταξύ άλλων και βιταμίνη C και D.

Αρκεί όμως αυτό για να είμαστε προστατευμένοι;

Είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να ανακάμψουμε γρηγορότερα ακόμα κι από ένα απλό κρυολόγημα;

Μόνο η λέξη της νόσου τρομάζει πολλούς ανθρώπους. Και δικαιολογημένα, αφού υπάρχουν αρκετοί τύποι καρκίνου που τις περισσότερες φορές έχουν μοιραία κατάληξη. Σε γενικές γραμμές, οι πιο συχνά εμφανιζόμενοι τύποι είναι ο καρκίνος του προστάτη, ο καρκίνος του μαστού, της μήτρας, του εντέρου και το μελάνωμα, καθώς και της ουροδόχου κύστης. Πιο σπάνιοι τύποι συνήθως και πιο επικίνδυνοι είναι μορφές όπως στο πάγκρεας και τον οισοφάγο, πάντα σύμφωνα με τις στατιστικές.

Ας σταθούμε όμως μια στιγμή, με ψυχραιμία, απέναντι στους “κανόνες” που διέπουν τη λεγόμενη επάρατη νόσο. Διότι είναι οι ίδιοι με αυτούς που ισχύουν για την εξέλιξη του είδους μας. Είναι ακριβώς αυτό, που έχει δυσκολέψει την ανθρωπότητα να βρει μια πιο μόνιμη λύση ώστε να την περιορίσει. 

Παρόλο που τα δεδομένα δείχνουν ότι η αποκλιμάκωση της επιδημίας του κορωνοϊού έχει ξεκινήσει, η ανησυχία και ο φόβος νόσησης παραμένουν διάχυτα σε πολλούς ανθρώπους. Τα ερωτήματα, τα ίδια όπως και πέρυσι:

  • Πώς μπορούμε να προφυλαχθούμε;
  • Πώς μπορούμε να δυναμώσουμε τον οργανισμό μας απέναντι στο ενδεχόμενο να κολλήσουμε και να νοσήσουμε;

Ερωτήματα και ανησυχίες που απασχολούν τόσο εκείνους που έχουν κάνει εμβόλιο όσο και εκείνους που δεν έχουν κάνει. Άλλωστε, εμβολιασμένοι και μη μπορεί να κολλήσουν και να νοσήσουν, παρόλο που η ανάγκη για εισαγωγή στο νοσοκομείο είναι πια μικρότερη. Τα στελέχη του ιού που επικρατούν ακολουθούν κατά γενική αρχή τους κανόνες εξέλιξης, αυξάνεται δηλαδή η μεταδοτικότητά τους αλλά γίνονται ηπιότεροι για τους ξενιστές τους.

Πριν την Covid-19 κάτι σαν το συνάχι δεν μας απασχολούσε καν. Μήπως όμως πρέπει να δίνουμε λίγη περισσότερη προσοχή σε τέτοια μικροπροβλήματα;

*Απόδοση από το New Scientist 251/3353, 41-43

Πόσες φορές μέσα στο μήνα συνοφρυώνεσαι στιγμιαία εξαιτίας κάτι μικρού; Ένα πιάσιμο, μια ημικρανία, μια δερματίτιδα, μια ενόχληση στο στομάχι. Αν κάνεις το πείραμα, να καταγράψεις σ' ένα “ημερολόγιο” πόνων όλα τα συμπτώματα που σε ταλαιπώρησαν σε διάστημα μερικών εβδομάδων, θα διαπιστώσεις ότι είναι αρκετά περισσότερα από όσα θα νόμιζες. Μάλιστα, αν προσθέσεις σε αυτά κάποιο χρόνιο πρόβλημα που μπορεί να σου δημιουργεί ενοχλήσεις, μήπως μαζεύονται πολλά;

Η λέξη “κατοικίδιο” είναι πια μάλλον ξεπερασμένη. Δεν πρόκειται για ένα ζώο που απλώς κατοικεί μαζί μας, αλλά για μέλος της οικογένειάς μας. Για πολλούς ανθρώπους είναι ο καλύτερος φίλος, το πιο κοντινό τους “πρόσωπο”.

Ως οικογένειά μας λοιπόν, το ζωάκι μας αξίζει την καλύτερη δυνατή φροντίδα, για να έχει υγεία και ποιότητα ζωής. Ευτυχώς, η σύγχρονη κτηνιατρική και η επιστήμη των ζωοτροφών έχουν κάνει άλματα εξέλιξης, με αποτέλεσμα τα αγαπημένα μας τετράποδα να ζουν περισσότερο. Δεν παύουν όμως να αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα, που προκύπτουν από διάφορους παράγοντες, όπως η διατροφή τους, το περιβάλλον, η γενετική προδιάθεση, το γήρας κ.ά.

Με την παραπληροφόρηση και τις ψευδείς ειδήσεις να είναι σημεία των καιρών, πια, αρκετά μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι μπαίνουν στη διαδικασία -και όχι άδικα- να αναπτύξουν μια πρακτική “ελέγχου” της αξιοπιστίας και της αλήθειας διάφορων γεγονότων και καταστάσεων. Από αυτή δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν και αρκετές εναλλακτικές θεραπείες, τις οποίες η λεγόμενη ως κλασική ιατρική δεν αποδέχεται επιστημονικά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μέθοδος του βιοσυντονισμού, η οποία είναι πιο εύκολος “στόχος” σε σχέση, ας πούμε, με τον βελονισμό, που έχει κατοχυρωθεί ως ιατρική πράξη (και στην Ελλάδα), ή την ομοιοπαθητική, η οποία είναι πολύ πιο διαδεδομένη.

Ο εγκλεισμός στο σπίτι δεν είναι μια απλή υπόθεση. Το είδαμε ήδη από το πρώτο lockdown το Μάρτιο του 2020. Και παρόλο που τα επόμενα έμοιαζαν πιο “οικεία”, τα περιοριστικά μέτρα έχουν πάντα τις επιπτώσεις τους, πέραν και ανεξάρτητα από το ρόλο που θα έχουν αναφορικά με τον περιορισμό της μετάδοσης του κορωνοϊού. Για κάποιους μοιάζει εύκολο, ιδίως για άτομα που, για παράδειγμα, είναι μαθημένα να εργάζονται από το σπίτι. Για άλλους όμως, ο εγκλεισμός στο σπίτι είναι δυσκολότερος.

Μια πολλά υποσχόμενη ανακάλυψη για την πρόληψη των αυτοάνοσων περιγράφει νέα έρευνα* που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές στην Φινλανδία και δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2020. Στοιχείο-κλειδί στην έρευνα –η οποία δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Science Advances– αποτελεί ο ρόλος της βιοποικιλότητας του μικροβιώματος στο έντερο και το δέρμα, το οποίο φαίνεται να συμβάλλει σημαντικά στην πρόληψη αυτοάνοσων ασθενειών.

Ο ψευδάργυρος είναι ίσως το κορυφαίο ιχνοστοιχείο σε σημασία και αξία για την ανθρώπινη βιολογία και υγεία. Με πλήθος ιδιοτήτων, από την ενίσχυση του ανοσοποιητικού ως την κυτταρική αναγέννηση και το ρόλο του στη σύνθεση του DNA. Δεν είναι τυχαίο ότι η έλλειψη ψευδαργύρου μπορεί να δημιουργήσει πολλών ειδών προβλήματα και συμπτώματα, εξ ου και ο ψευδάργυρος θεωρείται ως ο "φύλακας" της ανθρώπινης υγείας.

Δυσπεψία, φούσκωμα, κόπωση, ταλαιπωρία στην πέψη, ακόμα και κακή διάθεση είναι μερικά μόνο από τα συμπτώματα που δείχνουν ένα “δυσαρεστημένο” έντερο. Κι όμως, συχνά υποτιμούμε το ρόλο και τη λειτουργία του, παρότι είναι εντυπωσιακή.